Ukraina przechodzi reformę opieki zdrowotnej, dzięki której do 2020 r. Medycyna ubezpieczeniowa powinna pojawić się w naszym kraju, podobnie jak w rozwiniętych krajach zachodnich. W związku z tym postanowiliśmy przeanalizować system opieki zdrowotnej w Niemczech, który uważany jest za jeden z najlepszych na świecie.
Pomimo faktu, że Niemcy zajmują daleko od wiodącej pozycji w różnych kategoriach „medycznych”, opieka medyczna w Niemczech jest dostępna dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich sytuacji finansowej. Jest finansowany z minimalnych składek ubezpieczeniowych i dotacji państwowych. Musi mieć każdą osobę w Niemczech. Istnieją dwa rodzaje ubezpieczeń zdrowotnych: obowiązkowe i prywatne. Główna zasada - im więcej zarabiasz, tym więcej musisz płacić za ubezpieczenie. Obecnie około 97% Niemców ma ubezpieczenie medyczne.
Pracujący Niemcy dają około 15% swoich zarobków na polisę ubezpieczeniową, ale jednocześnie połowa z nich jest wypłacana przez pracodawcę.
Ubezpieczenie medyczne w Niemczech może zapłacić za wiele przypadków. To prawda, nie wszystkie. Tak więc polityka może pokryć przeszczep serca, ale Niemcy muszą płacić za usługi stomatologiczne we własnym zakresie. To prawda, w tym przypadku jest mały wyjątek. Ubezpieczenie obejmuje część kosztów protetyki dentystycznej lub wypełnienia, ale tylko wtedy, gdy Niemiec regularnie odwiedza dentystę.
Nowoczesny niemiecki system opieki zdrowotnej pojawił się w 1883 roku, kiedy kanclerz zjednoczonych Niemiec Otto von Bismarck po raz pierwszy na świecie wprowadził ubezpieczenie medyczne dla wszystkich pracowników i ich rodzin.
Dzięki polityce firmy ubezpieczeniowej (system ubezpieczenia zdrowotnego) pacjent może otrzymać ambulatoryjną lub szpitalną opiekę medyczną. Jest też służba ratownicza, odpowiednik naszej karetki.
Ambulatoryjny
Niemcy otrzymują ambulatoryjną opiekę medyczną w prywatnych gabinetach medycznych i szpitalach. Każde miasto lub wioska ma swój własny limit prywatnych biur medycznych. Ogólnie rzecz biorąc, około 45% wszystkich lekarzy pracuje w takich instytucjach.
Jeśli Niemiec ma jakiekolwiek problemy zdrowotne, idzie do prywatnego biura u lekarza rodzinnego. W Niemczech lekarze rodzinni, lekarze ogólni i pediatrzy są uważani za lekarzy rodzinnych. Jeśli lekarz rodzinny nie może samodzielnie pomóc pacjentowi, skieruje go do konkretnego specjalisty w centrum medycznym. Nie tylko jeden lekarz rodzinny może pracować w prywatnym gabinecie, ale także lekarze innych specjalności, ale niekoniecznie spokrewnieni (na przykład ortopeda i terapeuta). Dostęp do specjalistów jest możliwy bez wskazówek.
Niektórzy prywatni lekarze mają prawo do leczenia swoich pacjentów w szpitalach. Zatem chirurg powinien wykonywać poważne operacje chirurgiczne tylko w szpitalu. Lekarze pracujący w szpitalach monitorują takich pacjentów, a prywatni lekarze odwiedzają ich codziennie.
Szpital
Szpitale w Niemczech dzielą się na trzy kategorie: państwowe (miejskie), prywatne i charytatywne. Mogą być zarówno wysoce wyspecjalizowane, jak i szeroko zakrojone. Ponad połowa wszystkich klinik jest własnością państwa. Jakość usług we wszystkich rodzajach klinik jest prawie taka sama. Pacjent wybiera klinikę do leczenia, nie związaną z miejscem zamieszkania.
Należy pamiętać, że w klinikach do leczenia szpitalnego pobierane są dodatkowe opłaty za pokój i wyżywienie (zwykle nie jest to objęte ubezpieczeniem). Wysokość takich opłat jest określona w umowie zawartej między pacjentem a szpitalem.
Karetka
W przypadku, gdy Niemcy potrzebują pomocy medycznej w nagłych wypadkach, jest ona świadczona przez służbę ratowniczą. Ale to tylko wtedy, gdy życie pacjenta jest zagrożone. Niemcy nie dzwonią do karetki z powodu wysokiej gorączki lub kaszlu, ale udają się do prywatnego gabinetu lekarskiego. Służba ratunkowa zapewnia pomoc w nagłych wypadkach wszystkim, którzy jej potrzebują, nawet jeśli osoba ta nie ma ubezpieczenia zdrowotnego. Jednak w takim przypadku za udzieloną pomoc będziesz musiał zapłacić bardzo znaczną kwotę.
W karetkach są defibrylatory i zestawy do intubacji, co czyni je rodzajem reanimacji na kołach. W tych samochodach jest tylko sanitariusz (ratownik medyczny), a lekarz przychodzi niezależnie, jeśli jest to konieczne.
Problemy
Niedobór lekarzy. Według prognozy Federalnej Izby Lekarskiej do 2020 r. Liczba niemieckich lekarzy może spaść o 7 tys. Już teraz w niemieckich szpitalach jest kilka tysięcy wakatów. Szczególnie mało wysoko wykwalifikowanych lekarzy na obszarach wiejskich.
Dlaczego ta sytuacja? Wielu absolwentów niemieckich szkół medycznych nie chce pracować w swojej dziedzinie. Ponadto wielu młodych niemieckich lekarzy natychmiast po ukończeniu studiów wyjeżdża do pracy za granicę. Jednocześnie średni wiek niemieckiego lekarza wynosi obecnie 50 lat, a około jedna trzecia przekroczyła już próg 60 lat.
Innym problemem w niemieckiej opiece zdrowotnej jest wysoki koszt ich wydania. Nawet duża liczba towarzystw ubezpieczeń zdrowotnych nie doprowadziła do zdrowej konkurencji między nimi. Opieka medyczna w Niemczech jest coraz droższa, a ludność starzeje się, w wyniku czego coraz mniej Niemców płaci podatki medyczne na podatki.
Polskie niuanse
Cechy medycyny w Polsce i Czechach, czy czego się bać?
„Mieszkam w tym kraju od wielu lat i prawie natychmiast zdałem sobie sprawę, że medycyna ma tutaj swoje własne cechy. Natychmiast zauważam, że przestrzegam zasady medycyny prewencyjnej. Absolutnie wszystkie analizy, badania, wszystkie działania zapobiegawcze, które robię na Ukrainie. Do tej pory mamy tańsze i bardziej niezawodne.
Więc z powrotem do Polski. Oprócz tego, że sami Polacy uważają reformę medyczną za nieudaną, medycyna tutaj niewiele różni się od medycyny w całej Unii Europejskiej.
Po pierwsze, medycyna w Europie to ubezpieczenie. Każdy mieszkaniec UE musi posiadać ubezpieczenie medyczne. Najczęściej jest wydawany przez firmę, w której pracujesz, jest zawarty w warunkach umowy. W Polsce organizacja ubezpieczająca mieszkańców nazywa się NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia), a każda osoba wpłaca co miesiąc składkę na ten fundusz. Co on ma na myśli Jeśli masz sytuację, w której musisz udać się do lekarza, jest lista klinik, szpitali, w których możesz skontaktować się za pomocą swojego ubezpieczenia. Zasadniczo będzie za darmo. Kiedy lekarz przepisuje jakiekolwiek leki, udasz się do apteki, która współpracuje z NFZ i otrzymasz zniżki na ubezpieczenie. Zasadniczo brzmi to dobrze, ale w rzeczywistości, gdy coś boli, trzeba iść do lekarza, okazuje się, że lekarz, który pracuje nad ubezpieczeniem, może zabrać cię w sześć miesięcy. Przyjaciel miał posiniaczone plecy, był chory przez 2,5 tygodnia. Mówię: „Idź do lekarza”. Zwracając się do kliniki o ubezpieczenie, usłyszeli odpowiedź: „Wróć za rok, zobaczymy się”. Pozostaje tylko wizyta u prywatnego lekarza. A to tylko około 300 złotych (około 80 dolarów) tylko na konsultacje. Lekarz spojrzał i powiedział, że nic strasznego, to rozciąganie, nie nakłada tynku na jego plecy i nie pozwala mu odejść.
Oczywiście nie wszystko jest takie złe i złe. Zaletą medycyny ubezpieczeniowej jest to, że podczas ciąży i porodu absolutnie nic do zapłacenia. Stomatologia obejmuje również ubezpieczenie, ale to tylko rodzaj żelaznego, czarnego wypełnienia. Jeśli chcesz białe wypełnienie, lub jeśli potrzebujesz zrobić protetykę, to znowu wszystko dla indywidualnych i dużych pieniędzy. O pacjentach z cukrzycą. Insulina na Ukrainie jest podawana bezpłatnie osobom uzależnionym od insuliny. W Polsce dają mu tylko zniżkę. Oto historia. Szczerze mówiąc, osobiście nie jestem pod wrażeniem wszystkiego, co słyszałem i co mogę zaobserwować. Dlatego polegam na zapobieganiu ”.
Natalia Chekalo, Ukrainka, mieszka i pracuje w Polsce
Różnica ubezpieczeniowa
Na początku XX wieku w wielu krajach europejskich uchwalono ustawę o obowiązkowym ubezpieczeniu zdrowotnym, która przypieczętowała stosunki między pracownikami i przedsiębiorcami, państwem i jego obywatelami. Proponujemy zbadać doświadczenia tych krajów i starać się unikać niedociągnięć, które są nieodłącznie związane z tymi idealnymi na pierwszy rzut oka systemami
Francja
Nowoczesny system opieki zdrowotnej we Francji jest scentralizowany. Istnieje jedna organizacja ubezpieczeniowa - Narodowy Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych z licznymi oddziałami rozgałęzionymi w całym kraju. Obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne we Francji obejmuje 80% obywateli. Francuzi odliczają pewną część wynagrodzenia za ubezpieczenie zdrowotne (a raczej tylko jedną trzecią składki płacą obywatele, dwie trzecie - pracodawcy).
Ubezpieczenie zdrowotne we Francji nie istnieje samo w sobie, ale jest częścią ubezpieczenia społecznego. Każdy, kto pracuje, otrzymuje ubezpieczenie społeczne z obowiązkowym atrybutem - karta ubezpieczeniowa, która zapewnia ubezpieczonemu i członkom jego rodziny dostęp do usług medycznych bez dodatkowych opłat. Jeśli w rodzinie pracują dwie osoby, każdy ma własną kartę ubezpieczenia, z których jedna jest napisana dla dzieci.
Ubezpieczenie medyczne pokrywa 100% kosztów leczenia, jeśli zdarzy się wypadek przy pracy, a jeśli przyczyną choroby jest choroba, wówczas pacjent otrzyma zwrot 75% wydatków. Jeśli konieczne jest leczenie szpitalne, fundusz ubezpieczeń zdrowotnych zapłaci za 33 dni pobytu w szpitalu, pacjent zapłaci za pozostałe dni.
Austria
Austria stworzyła wiele firm ubezpieczeniowych działających w systemie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego i obsługujących niektóre kategorie obywateli. Podobnie jak firmy ubezpieczeniowe, zawierają umowy z instytucjami medycznymi i lekarzami.
Firmy ubezpieczeniowe nie pokrywają w pełni kosztów leczenia. Ubezpieczony sam płaci około 14% kosztów. Ponadto pacjenci częściowo płacą za leki.
Właściciel polisy ubezpieczeniowej ma prawo wyboru lekarza, ale tylko wśród tych, którzy pracują na podstawie umowy z firmą ubezpieczeniową. Jeśli pacjent nalega na leczenie z lekarzem „bez umowy”, wówczas polisa ubezpieczeniowa pokryje tylko 80% wymaganej kwoty, a nawet wtedy, gdy metoda leczenia nie wykracza poza zakres medycyny urzędowej.
Szwajcaria
Wszyscy mieszkańcy muszą być ubezpieczeni. Szczególną cechą szwajcarskich systemów ubezpieczeń zdrowotnych jest to, że zapewniają oba rodzaje ubezpieczeń - obowiązkowe i dobrowolne. Dlatego nie ma potrzeby szukania innych firm ubezpieczeniowych w celu „zakupu” dodatkowych usług medycznych.
Inna charakterystyczna cecha systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Szwajcarii: obywatele wnoszą osobisty wkład do systemu ubezpieczenia zdrowotnego, który sami wybierają. Składki nie zależą od dochodu i różnią się w jednej lub w innej kasie.
Zakłady ubezpieczeń zdrowotnych współpracują z lekarzami i klinikami, które znajdują się na tak zwanej liście agencji kontraktowych i specjalistów.
W Szwajcarii obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne obejmuje środki zapobiegawcze. Szczepienie przeciwko grypie, badanie lekarskie raz w roku - środki ostrożności mające na celu zapobieganie chorobie, jej terminowa diagnoza. Podobnie jak w innych krajach europejskich, ubezpieczony w Szwajcarii płaci część kwoty za leczenie, które wynosi 10%.
Projekt „Europa” jest finansowany przez Unię Europejską. Pidtrimku na prawdziwym projekcie nada є hromadska organizatsiya „Instytut Studiów Ekonomicznych i Doradztwa Politycznego” i „Europejska Prawda”. Materiały w ramach tej jednostki zostały przygotowane w ramach projektu „Prosuvannya reforms in the region” w celu skontaktowania się z Unią Europejską (http://ec.europa.eu/europeaid). Publiczna świadomość opinii publicznej jest unikalna w stosunku do autorów, że jedna ranga nie nadaje się do unii europejskiej.
